Αλκυονίδες μέρες ή μέρες αγάπης..

Αυτές τις μέρες που κάνει κρύο ή ακόμα και χιονίζει σε άλλες περιοχές της Ελλάδας,μου έρχονται στο μυαλό οι ηλιόλουστες μέρες που ζούμε περίπου τέτοια εποχή,οι λεγόμενες αλκυονίδες μέρες! Επίσης μου ήρθε στην σκέψη ένας μύθος που διάβασα σε σχέση μ αυτές τις μέρες!




Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε η Αλκυόνη, η κόρη του βασιλιά των ανέμων Αίολου.

''Η Αλκυόνη ήξερε καλά από ανέμους και τρικυμίες.

Η Αλκυόνη αγαπούσε πολύ τον άνδρα της.

Εκείνου του άρεσε να ψαρεύει. Του άρεσε να ξεμακραίνει στο βαθύ πέλαγος. Κάθε φορά, εκείνη τον περίμενε καθισμένη στα ψηλά βράχια πάνω από το πέλαγος και τον έβλεπε να χάνεται πέρα μακρυά, εκεί που σμίγει ο ουρανός με τη θάλασσα... Και κάθε φορά, με την ίδια αγωνία... Να γυρίσει.

Ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό εκείνη τον παρακάλεσε να μην φύγει.

-Μείνε κοντά μου καλέ μου.

-Μη φοβάσαι καλή μου. Θα γυρίσω όσο πιό γρήγορα μπορώ για να σε σφίξω στην αγκαλιά μου.

Έφυγε. Εκείνη στα βράχια περίμενε.



Είδε την βάρκα του να αναποδογυρίζεται και το αγαπημένο κορμί του να παραδέρνεται άψυχο στα κύματα. Έπεσε από τα βράχια στην αγκαλιά του. Να τον φιλήσει για τελευταία φορά. Και να χαθεί μαζί του.



Οι Θεοί συγκινήθηκαν από την αγάπη τους.

Τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά για να ξαναρχίσουν την ζωή τους πλάϊ στη θάλασσα. Στα απόκρημνα βράχια. Εκεί που ζουν μέχρι σήμερα οι απογόνοι τους. Οι αλκυόνες. Γιατί οι θεοί φρόντισαν και για τους απογόνους τους.

Μέσα στην καρδιά του χειμώνα, γαληνεύουν τη θάλασσα, και ένας δυνατός ήλιος ζεσταίνει και φωτίζει την Γη. Είναι για να μπορούν οι Αλκυόνες να γεννήσουν και να ζεστάνουν τα αυγά τους.''



'Ολοι οι άνθρωποι, ξαφνιαζόμαστε ευχάριστα από αυτές τις χειμωνιάτικες λιακάδες. Κάποιοι θυμόμαστε πως αυτές τις μέρες τις λέμε Αλκυονίδες.



Και κάποιοι θυμόμαστε πως αυτές οι μέρες αναφέρονται στην πραγματική αγάπη...



****